Ομιλία Δημάρχου Λευκωσίας Κωνσταντίνου Γιωρκάτζη στο ετήσιο Αρχιερατικό Μνημόσυνο

ΔΗΜΑΡΧΟΣ / Ομιλίες & Άρθρα / Ομιλία Δημάρχου Λευκωσίας Κωνσταντίνου Γιωρκάτζη στο ετήσιο Αρχιερατικό Μνημόσυνο
Δευ, 22 Ιουλ. 2013 14:00
Ομιλία Δημάρχου Λευκωσίας Κωνσταντίνου Γιωρκάτζη  στο ετήσιο Αρχιερατικό Μνημόσυνο, για τους πεσόντες κατά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, που τελεί ο Δήμος Αθηναίων, στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στις 21 Ιουλίου 2013, στις 11.00 πμ.
 
«Στην Κύπρο την πολύχαλκη, στην καρποφόρα γη … Ακόμα η μοίρα της οργής, ξεσπάει και καταλαλεί;…»
 
Ερώτημα αξεπέραστο του Κωστή Παλαμά, τυλίγεται στο διαχρονικό εθνικό μας άγχος και βαραίνει σαν αμετακίνητος ογκόλιθος τα στήθια της Κύπρου.
 
Το μαρτύριο της νήσου μας δεν είναι μικρότερο από το μυστήριο που καλύπτει τη μοίρα της.  Αγώνες και αγωνίες συνθέτουν τη μακραίωνη ιστορία της.  Σωρεία κατακτητών άφησαν τη σφραγίδα τους πάνω στο σώμα του ωραίου πολύπαθου νησιού στο οποίο «η αγνή ψυχή δεν έσβησε» και το οποίο «πολλούς αφέντες άλλαξε, δεν άλλαξε καρδιά».
 
 
Σεβασμιότατοι
Αδέλφια μου Έλληνες
 
Η απόδοση τιμών σε όσους αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την προάσπιση των ιδανικών της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας αποτελεί οφειλόμενο χρέος και ελάχιστη ανταπόδοση της προσφοράς τους προς την Πατρίδα.
 
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, οφείλουμε αυτή την τιμή στους νεκρούς μάρτυρες και ήρωες μας, που αντιστάθηκαν στο εγκληματικό, αντεθνικό και άφρον πραξικόπημα και τη βάρβαρη εισβολή του τουρκικού Αττίλα.
 
Τιμούμε την μνήμη τους σε επιτέλεση εθνικού χρέους και απόδοση οφειλόμενης ευγνωμοσύνης.  Και στρέφουμε προς εκείνους τη σκέψη, για να λάβουμε την επιβεβαίωση της πορείας μας και την κατάφαση των εθνικών επιδιώξεών μας.
 
Αποτελεί για μένα τιμή και προνόμιο, ως Δήμαρχος της μοιρασμένης και ημι-κατεχόμενης κυπριακής πρωτεύουσας, να εκφωνώ λόγο επιμνημόσυνο, κάτω από τον ιερό θόλο του Ναού του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, για τους πεσόντες ήρωες της κυπριακής τραγωδίας, αυτούς που πότισαν με το άλικο τους αίμα τα ελληνικά χώματα της Κύπρου.  Χώματα που πέρασαν στην Ιστορία ως χώροι υπέρτατης θυσίας και ανθρώπινης καταξίωσης, χώροι μεγαλείου, δόξας και θρύλου.  
 
Έγραψε κάποτε ο αείμνηστος Τάσος Λιγνάδης, «στην Ιστορία του Ελληνισμού υπάρχουν πρόσωπα που κολυμπώντας στο αίμα της νίκης τους, πέρασαν στην επικράτεια του θρύλου. Είναι στη φύση του ανθρώπου να θαυμάζει τους νικητές, Υπάρχουν όμως και άλλοι ήρωες», έγραφε ο Λιγνάδης. «Είναι οι ήρωες της ήττας. Αυτοί που “ποτέ από το χρέος μη κινούντες” δεν στρέφουν την πλάτη στην βεβαιότητα του θανάτου».
 
Σ’ αυτό το είδος της τραγωδίας ανήκουν και οι πεσόντες, την μνήμη των οποίων τιμούμε σήμερα.  Αυτοί, που βρήκαν στην σκληρότερη κατάφαση του θανάτου, την έξαρση της ζωής, δένοντας κατά τρόπο τρομακτικό, αλλά και θαυμαστό, το θάνατο με την αθανασία.
 
Κείτονται σήμερα στα ματωμένα χώματα της Κύπρου και μας εποπτεύουν.  Κάποιοι, με την επιγραφή στην εντάφια πλάκα τους, τιμημένοι από πατρίδα και οικογένεια.  Άλλοι μαχητές της ελευθερίας σε άγνωστους τάφους, χωρίς σταυρούς και εντάφιες πλάκες, ως πρόσμειξη ηρωισμού σωμάτων και ψυχών με την αγιότητα των χωμάτων της κατεχόμενης πατρογονικής μας γης, που στενάζει κάτω από την μπότα του τουρκικού Αττίλα.  Όλοι, όπου και να βρίσκονται, πάντα μαζί μας είναι, παρακολουθούν το δράμα μας και συμπάσχουν μαζί μας.
 
Ελληνίδες, Έλληνες,
 
Του λαού τούτου «η ψυχή είναι βαθιά κι εγιόμισ’ από πόνο».
 
Τριάντα-εννέα  χρόνια γεμίζει η καρδιά μας πόνο.
 
Τριάντα-εννέα χρόνια πέρασαν από το διπλό έγκλημα με τους πολλαπλούς ενόχους. 
 
Νεκροί, ξεριζωμένοι, αγνοούμενοι, εγκλωβισμένοι…
Λεηλασίες, χαλασμοί, βεβηλώσεις, βιασμοί…
Στρατοί κατοχής και κατεχόμενα πατρογονικά εδάφη…
Δεν ξεχνιούνται όλα αυτά, ούτε συνηθίζονται. Ούτε ξεγράφονται.
 
Τριάντα-εννέα χρόνια πέρασαν χωρίς δικαιοσύνη.  Και το γλυκόπικρο νησί μας συνεχίζει να βρίσκεται μπροστά στον ίδιο κίνδυνο, μπροστά στις ίδιες απειλές, με άγνωστο ακόμα τον επίλογο.
 
Αυτά τα τριάντα-εννέα χρόνια ακούσαμε και ακούμε πολλά.  Συντηρείται ένας επικίνδυνος μύθος, ότι το Κυπριακό παραμένει άλυτο διότι οι Κύπριοι κάναμε σφάλματα ή διότι δεν είχαμε στόχους εφικτούς ή διότι δεν αξιοποιήσαμε ευκαιρίες που είχαμε.
 
Αλλά, ποια ήταν η ευκαιρία που είχαμε και χάσαμε;
 
Η αλήθεια είναι ότι δεν χάσαμε εμείς ευκαιρίες.
Η αλήθεια είναι ότι ουδεμία, απολύτως καμία, υποχώρηση υπήρξε από μέρους της τουρκικής πλευράς.  Οι Τούρκοι θέλουν την Κύπρο προτεκτοράτο τους, θέλουν να είναι αφέντες στο Βορρά και συνεταίροι στο Νότο.  Ουσιαστικά, θέλουν να ελέγχουν ολόκληρο το νησί.
 
Ξένα συμφέροντα και επεμβάσεις περιέπλεξαν το Κυπριακό ζήτημα και το μετέβαλαν από καθαρή υπόθεση σεβασμού και εφαρμογής των διεθνώς αποδεκτών βασικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε αντικείμενο παντοίων συναλλαγών.
 
Επιθυμούμε ειρηνική και δίκαιη λύση του προβλήματος μας για όλους ανεξαιρέτως τους Κύπριους.  Αλλά η λύση εδράζεται και στερεώνεται μόνο πάνω σε δημοκρατικές αρχές και η δικαιοσύνη εμπεδώνεται μόνο με το σεβασμό των αρχών και θεσμών του Διεθνούς Δικαίου.
 
Οι ήρωες τους οποίους τιμούμε σήμερα, είχαν την τόλμη να αποθάνουν αγωνιζόμενοι, είχαν τη δύναμη να θυσιαστούν ανθιστάμενοι, είχαν το θάρρος να μην υποκύψουν στην ωμή βία και αυθαιρεσία.
 
Αυτή είναι η ακολουθητέα οδός και πορεία, την οποία χάραξαν με το αίμα της θυσίας τους για να ζήσει η δημοκρατία, το κράτος, ο Κυπριακός Ελληνισμός.
 
Αν υπάρχει σήμερα Κυπριακό είναι διότι, παρά τη γεωγραφική της θέση, στην Κύπρο κατοικούν κατά 82% Έλληνες. Παρά τις απανωτές κρίσεις και απειλές αφανισμού από Φοίνικες, Ασσύριους, Πέρσες, Ρωμαίους, Ναϊτες, Λουζινιανούς, Φράγκους, Ενετούς, Τούρκους και Άγγλους, στην Κύπρο παραμένουν Έλληνες.
 
Αυτή η σύγκρουση Ιστορίας και Γεωγραφίας είναι που καθόρισε τη μοίρα μας.
 
Χρέος δικό μας, καθώς πατάμε τα χώματα της μισής και κάτι Κύπρου που μας απέμεινε, να θυμόμαστε τα τελευταία λόγια του Εθνάρχη Μακαρίου, λίγες μέρες προτού εγκαταλείψει τα γήινα.
 
«Η επιβίωση, φυσική και εθνική, του Κυπριακού Ελληνισμού, εδώ και 35 σχεδόν εκατονταετίες, οφείλεται στην απαρασάλευτη προσήλωση του προς τις Ελληνικές πνευματικές αξίες, οφείλεται στον αρχέγονο ακατάλυτο δεσμό του με τις πηγές και τις ρίζες της φυλετικής του προελεύσεως και της εθνικής του υποστάσεως.
 
Πίστη απαρασάλευτη στη νίκη του δικαίου μας, πίστη σταθερή στο μέλλον μας και απόφαση ακλόνητη να μην ενδώσουμε στη βία, αποτελούν την αφετηρία και την προϋπόθεση αυτού του αγώνα.»
 
Αδέλφια μου Έλληνες,
 
Κύπρος και Ελλάδα, τιμούμε τη φετινή επέτειο των μαύρων αποφράδων ημερών του 74, μεσούσης της χειρότερης οικονομικής κρίσης στη σύγχρονη ιστορία μας.
Μιας κρίσης που άρχισε ως οικονομική αλλά μετατρέπεται ώρα με την ώρα σε κοινωνική, πολιτική, εθνική.  Μιας κρίσης που καταδυναστεύει τον λαό με εξαιρετικά επικίνδυνες επιπτώσεις στο εθνικό μας θέμα.  Βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας ολοκληρωτικής εξαθλίωσης.
 
Προσπαθώντας να εννοήσουμε και να εξηγήσουμε τα οικονομικά δεινά που τεκταίνονται στην Πατρίδα μας αποφασίσαμε ότι φταίει η επιβουλή των ξένων, των αδίκων και άκαρδων ξένων.  Και παρά το γεγονός ότι ευθύνες βαραίνουν και τους ξένους για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν την ανάγκη μας, η αλήθεια είναι ότι εμείς με τα λάθη μας φέραμε στον τόπο μας αυτούς τους ξένους.
 
Η αλήθεια έγκειται, στην εγκατάλειψη των αξιών και των αρετών που μας χαρακτήρισαν ως Έθνος το 1821.  Η αλήθεια έγκειται, στην απομάκρυνση μας από ιδεώδη και ιδανικά που μας χαρακτήρισαν ως ασύλληπτους επαναστάτες το 1955 και ως υπερασπιστές της δημοκρατίας το 1974.  Η αλήθεια έγκειται, στην μετακίνηση μας από όλα αυτά που μας χαρακτήρισαν ως αρχιτέκτονες του οικονομικού θαύματος το 1980.
 
Καταφέραμε πολλά, προοδεύσαμε αλλά δεν παραμείναμε προοδευτικοί.  Εργαστήκαμε σκληρά αλλά δεν παραμείναμε εργατικοί.  Πετύχαμε πολλά αλλά δεν παραμείναμε πετυχημένοι.
 
Η ολιγάρκεια έδωσε τη θέση της στην πλεονεξία, η ευθύνη έδωσε τη θέση της στο προνόμιο, το εμείς έδωσε τη θέση του στο εγώ και η ευθεία έδωσε τη θέση της στη τεθλασμένη.  
Η ανταγωνιστικότητα και η αγωνιστικότητα εφθάρησαν.  Ο υπερδανεισμός οδήγησε στη χρεοκοπία.
 
Η ασυδοσία δοξάστηκε και το Μέτρον Άριστον αντικαταστάθηκε από το Υπέρμετρον Βέλτιστον.
 
Συμπατριώτες και Συμπατριώτισσες,
 
Η αλήθεια είναι ότι εργαζόμασταν για 10, πληρωνόμασταν 12 και ξοδεύαμε 13.
 
Και τώρα μας ήρθε ο λογαριασμός!
 
Σήμερα διακυβεύεται η επιβίωση μας. Έχουμε φτάσει στο τέλμα.
 
Δεν υπάρχει λοιπόν χρόνος για μοιρολόγια και πειραματισμούς.
 
Τώρα η επιλογή μας είναι μια.  Η διάσωση της ελευθερίας της πατρίδα μας.  Μέσα από μια νέα Επανάσταση η οποία θα φέρει πίσω τη χαμένη μας αρετή σοφία και αξίες.  Αξίες και αρχές που χαρακτήριζαν τους ήρωες του 21, τους λεβέντες του 55, τους υπερασπιστές της δημοκρατίας του 74.
 
Ήρθε η ώρα να αλλάξει το μοντέλο πάνω στο οποίο στηριζόταν μέχρι σήμερα η λειτουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας και η λειτουργία του καθενός μας.  Πρέπει να θυμηθούμε τον παλιό καλό μας εαυτό.  Να εργαστούμε με περισσότερη ανθρωπιά και μεγαλύτερη αλληλεγγύη, να αλλάξουμε νοοτροπία, να δουλέψουμε σκληρά, με θέληση, πείσμα και αποφασιστικότητα, να λειτουργήσουμε πιο ομαδικά και τότε, μόνον τότε θα έχουμε πιθανότητα επιτυχίας.
 
Στις απέραντες συμφορές του ο Ελληνισμός έδειξε σθένος αταλάντευτο και δύναμη ψυχής ακατάβλητη.  Με πίστη και καρτερία, με αντοχή και εγκαρτέρηση, με θάρρος και αποφασιστικότητα αντιμετώπισε τις εθνικές περιπέτειες και τις σκληρές ταλαιπωρίες, τις καταστροφές και τα ερείπια.
 
Μπορούμε και σήμερα να ευτυχήσουμε και πάλι σαν λαός.  Αλλά  Ευτυχία δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα λιγότερο από Ελευθερία.  Και η  Ελευθερία προϋποθέτει Ανδρεία, διότι η Ελευθερία, είτε εννοούμε αυτή την ίδια την Ελευθερία του Περικλή όπως περιγράφεται στον Επιτάφιο του, είτε εννοούμε την οικονομική μας απελευθέρωση, ποτέ δεν χαρίζεται, παρά μόνο κερδίζεται.
 
Πρέπει να γίνει προτεραιότητα όλων μας να ανακτήσουμε ως λαός την Αξιοπρέπειά μας.
Δεν έχουμε συνηθίσει στην επαιτεία!  Ακόμη και το 1974 δεν ζητιανέψαμε, δουλέψαμε!
Δεν μας το επιτρέπει η ιστορία μας να ζούμε με δεδουλευμένα άλλων.
Πρέπει να σταθούμε ξανά στα πόδια μας και στο πείσμα των δοκιμασιών που μας καταβάλλουν, να αγωνιστούμε και να βγούμε νικητές αφού δεν μας επιτρέπεται να νικηθούμε.  
 
Δεν μας το επιτρέπουν οι ηρωικοί νεκροί του ’74, οι ακατάβλητοι υπερασπιστές της δημοκρατίας, όσοι θυσίασαν τη ζωή τους υπέρ Πίστεως και Πατρίδας.  Δεν μας το επιτρέπουν όλοι εκείνοι που έγραψαν με τα κατορθώματά τους σελίδες επικού μεγαλείου, που θα παραμείνουν αθάνατες μέσα στην Ιστορία.
 
Έτσι κι εμείς σήμερα, σε Ελλάδα και Κύπρο.  Ας συγχρονίσουμε το βηματισμό μας με τα βήματα της Ιστορίας μας.  Ας μη δειλιάσουμε και ας αγωνιστούμε, για την τιμή μας και την αξιοπρέπεια μας, για τον τόπο μας, για τα παιδιά μας και για τις γενιές που έρχονται.
 
Ο καθένας μας ας ανταμωθεί σήμερα με τον καλύτερο εαυτό του.  Ας τον συναντήσει, ας αναλογιστεί την ιστορική του οφειλή σε αυτούς που έφυγαν και σε αυτούς που έρχονται, κι ας αναμετρηθεί με αυτήν.
 
Άλλες Ανακοινώσεις
11 Σεπ
Υπογραφή Συμβολαίων για την κατασκευή...
07 Ιουλ
10 μήνες ΚΕΕΑΕΔ - Ανασκόπηση του έργου του 1ου...
26 Μαϊ
Άρθρο Δημάρχου για τη Βιώσιμη Κινητικότητα
11 Απρ
Χρειάζεται άμεση υλοποίηση Αστικών Υποδομών...