Ένα Παρατεταμένο Χάδι: Σύγχρονες Αναγνώσεις της Χαρακτικής

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ / Ανακοινώσεις / Ανακοινώσεις 2023 / Ένα Παρατεταμένο Χάδι: Σύγχρονες Αναγνώσεις της Χαρακτικής
Παρ, 15 Σεπ. 2023 10:30
Δημοτικό Μουσείο Χαρακτικής Χαμπή
 
Εγκαίνια: Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2023, 19:30 - 11:00
 
Διάρκεια: 23 Σεπτεμβρίου 2023 - 15 Μαρτίου 2024
 
Αυτή η ομαδική έκθεση περιλαμβάνει έργα επτά προσκεκλημένων καλλιτεχνών που ζουν και εργάζονται στη Κύπρο μαζί με χαρακτικά από τη συλλογή του Μουσείου Χαρακτικής Χαμπή, τα οποία συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια μιας πολύχρονης περιόδου εργαστηρίων καλλιτεχνών, από ανταλλαγές, αγορές και δωρεές. Οι καλλιτέχνες αυτής της έκθεσης ενσωματώνουν τη
χαρακτική στην πρακτική τους, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, για να θίξουν θέματα εντοπιότητας και μνήμης, αγάπης και έρωτα, τη διασύνδεση του ανθρώπου με μη ανθρώπινους παράγοντες. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα ανακοινώνονται παράλληλες εκδηλώσεις.
 
Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες:
Έβελυν Αναστασίου, Παναγιώτης Ανδρέου, Κυριακή Κώστα, Κυριάκος Θεοχάρους, Ελένη Παναγίδου, Σιμώνη Φιλίππου, Κοραλλία Στεργίδη.
 
Σε διάλογο με έργα από τη συλλογή του μουσείου των:
Κώστας Αβερκίου, Ευγενία Βασιλούδη, Στέλιος Βότσης, Κυριάκος Καλλής, Χαράλαμπος Κρασιάς, Στέλλα Λάντσια, Λευτέρης Ολύμπιος, Φρίξος Παπαντωνίου, Στας Παράσκος, Μαίρη Πλάντ, Δέσπω Πρίγκη, Ρήνος Στεφανή, Στέλιος Στυλιανού, Χαμπής Τσαγγάρης, Μαριάννα Τσαγγάρου, Μιχάλης Φαντάρος, Ελένη Χατζηνεοφύτου.
 
Μια συν-επιμέλεια του Ευαγόρα Βανέζη και της Νίκολα Μητροπούλου
Σχεδιασμός Γραφικών: Πόπη Πισσουρίου
Αμμοχώστου 55-59, Λευκωσία 1016
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 10:00 - 14:00
Τετάρτη, Σάββατο: 10:00 - 17:00
Δευτέρα, Κυριακή: Κλειστό

Επιμελητικό Σημείωμα:
 
Η οπτική αφήγηση της έκθεσης αποτελεί προέκταση ενός μικρού έργου του Χαμπή, ένα χαρακτικό σε λινόλεουμ του 1970 με τίτλο Του Θεάτρου και του Ήλιου. Ένας μαύρος συμπαγής ήλιος στην πάνω δεξιά γωνία αποτελεί το κέντρο ενός ιστού κύκλων που υποδηλώνει μια διάχυση φωτός, ένα συνονθύλευμα με παρουσία ισχυρή, που τονίζεται μέσα από μαύρες γραμμές. Σε αυτόν τον ιστό, δέκα απρόσωπες φιγούρες (ίσως ο χορός του θεάτρου;) παρασέρνονται σε μια ιεροτελεστεία που θυμίζει λατρεία σε έναν θεό ήλιο, μία αλλόκοτη άσκηση ισορροπίας, ή μια πρακτική του κατεπείγοντος (ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τη δική του σύνδεση).
 
Τι θα συνέβαινε αν συγκρίναμε το τελετουργικό αυτό με ένα κύμα σωμάτων που διψάνε να δώσουν στον ήλιο ένα μέρος για να ξαποστάσει; Θα εμμέναμε, άραγε, περισσότερο στην αίσθηση ενός παρατεταμένου χαδιού, μιας σάρκας που σιγοφλέγεται όταν αγγίζει απαλά τον κόσμο - άλλοτε μάλιστα πολύ ευχάριστα - και του ζητάει να διατηρήσει τη σχέση του αυτή;

Η έκθεση έχει σχεδιαστεί ως ένα χωρικό δοκίμιο, όπου συνυπάρχουν ποικίλες τεχνικές, εικόνες, λέξεις και κόσμοι. Δίνεται έμφαση στους τρόπους με τους οποίους τα έργα αλληλεπιδρούν και συνδέονται μεταξύ τους αλλά και με την περιβάλλουσα αρχιτεκτονική και υλική υπόσταση του χώρου.
 
Διαμέσου της ιδέας του παρατεταμένου χαδιού τονίζονται οι ατελείωτες διακυμάνσεις του χρόνου και του αγγίγματος. Καλούμαστε έτσι να αναλογιστούμε την ιδιότητα της χαρακτικής τέχνης να δημιουργεί και να αναπαράγει επαφές μεταξύ επιφανειών και κόσμου, εκεί όπου το προσωπικό, το πολιτικό και το ποιητικό συναντιούνται και συνυπάρχουν.
 
Closer to a Sustained Caress: Contemporary Readings of Printmaking Hambis Municipal Printmaking Museum Nicosia
 
This group exhibition features work by seven invited artists who live and work in Cyprus alongside prints from the collection of Hambis Printmaking Museum, gathered over a long period of artists’ workshops, by exchanges between artists, donations and acquisitions. The artists in this show incorporate printmaking in their practice, each in their own way, to touch upon issues of locality and memory, human and more-than-human entanglements, love and sensuality. Parallel events will be announced throughout the duration of the exhibition.
 
Opening: Saturday 23 September 2023, 19:30 - 11:00
Duration: 23 September 2023 - 15 March 2024
 
Participating Artists:
Evelyn Anastasiou, Panayiotis Andreou, Kyriaki Costa, Kyriacos Theocharous, Eleni Panayidou, Simone Philippou, Korallia Stergides.

In dialogue with works of artists from the museum’s collection by:
Kostas Averkiou, Eleni Hadjineophytou, Kyriakos Kallis, Charalambos Krasias, Stella Lantsia, Lefteris Olympios, Frixos Papantoniou, Stass Paraskos, Michalis Phantaros, Mary Plant, Despo Pringi, Rinos Stefani, Stelios Stylianou, Hambis Tsangaris, Marianna Tsangarou, Evgenia Vasiloudi, Stelios Votsis.
 
Co-curated by Evagoras Vanezis & Nicola Mitropoulou
Graphic Design: Popi Pissouriou
Ammochostou 55 - 59, Nicosia 1016
Tuesday, Thursday, Friday: 10:00 - 14:00
Wednesday, Saturday: 10:00 - 17:00
Sunday, Monday: Closed
 
Curatorial Note:
The exhibition’s visual narrative takes as its starting point a small work by Hambis, a linocut from 1970, which carries the title “Of Theatre and the Sun”. A black, solid sun at its rightmost corner is the center of a web of concentric circles, which suggest a diffusion of light that is all entangling, strong in its presence, and denoted by black lines. Within this tangle, ten figures without faces -the theatre’s chorus?- are enmeshed in a dance that suggests a pleading to a sun god; a weird exercise in balancing; or a practice of urgency (feel free to make your own connection).
 
What would happen if we thought of this ritual as a plight of bodies thirsty to give the sun a place to rest? Will we stay a bit more with the sensation of a sustained caress, of the flesh that burns ever so lightly in its touch with the world, sometimes even pleasantly so, and asks of the world to sustain this relationship?
 
The exhibition is designed as a spatial essay, where different techniques, images, words and worlds coexist. Emphasis is given to the ways in which the works interact and connect to each other, the surrounding architecture and material substrate of the space.
 
Through the idea of the sustained caress the endless variations of time and touch are foregrounded. We are thus called to reflect on the properties of printmaking to create and reproduce contact zones between surfaces and the world, where the personal, the political, and the poetic interweave.